Getting My بیماری زونا زنان To Work

Getting My بیماری زونا زنان To Work

Blog Article

Borderline character disorder, where you've quickly psychological swings where you can worship someone just one moment and detest them the subsequent, could also bring about paranoid thoughts and in many cases scientific paranoia in many people.

علائم زونا می‌توانند بر روی صورت و چشم‌ها، دهان و گوش‌ها نیز ظاهر شوند. این ویروس همچنین می‌تواند برخی از اندام‌های داخلی را تحت‌ تاثیر قرار دهد. ​

افراد مبتلا به این اختلال به ندرت خودشان به دنبال درمان هستند. معمولاً اعضای خانواده، همکاران یا کارفرمایان، آنها را برای درمان به مراکز سلامت روان ارجاع می دهند.

پارانویا زمانی تبدیل به توهم می‌شود که افکار و عقاید غیر منطقی در ذهن فرد ثابت شوند و هیچ چیز از جمله شواهد و ادله نتوانند فرد را متقاعد کند که آنچه که فکر می‌کند یا احساس می‌کند، درست نیست.[۱۲]

از زمان آغاز واکسیناسیون در کودکان، تعداد موارد مبتلا به زونا کاهش‌یافته است.

شخص تصور می‌کند که شخصی قصد آزار و صدمه رساندن به او را دارد.

It takes place to a good deal of men and women at some time. Even if you recognize that the worries aren’t based mostly In point of fact, they can be troubling if they happen much too normally.

برای مثال کسی که دچار این توهم شده‌است که یک شخصیت مهم سیاسی یا ادبی است، می‌تواند در دسته مبتلایان به پارانویای مطلق بگنجد.

Paranoia is the feeling that you’re getting threatened in some way, for example individuals watching you or acting from you, even though there’s no evidence that it’s accurate.

روشنفکر بسته به متدولوژی که دارد اغلب رگه یی از پارانویا جزء جدایی ناپذیر شخصیت و اندیشه او است چرا که او ارزشی بیش از حد برای خود قائل است، اعتقادات دیگران را به چالش می‌برد، گاهی بیماری زونا چند روز طول میکشد مواقع قضاوتی خشک و یکجانبه دارد، به طرزی دیوانه وار از یک موضوع دفاع می‌کند یا به رد دیگری می‌پردازد و علاقه‌مند به تحلیل و تفسیر است.

افزایش سن: اگرچه زونا به ندرت در کودکان رخ می‌دهد، اما در بزرگسالان مسن بسیار شایع است و با افزایش سن بروز می‌کند.

همچنین ممکن است یک آزمایش خون برای پیدا کردن آنتی‌بادی‌ها انجام دهد تا مشخص شود که آیا تا به حال در معرض ویروس قرار گرفته‌اید یا خیر.

پزشک معمولا بیماری شینگلز را از طریق معاینه‌ی بدنی و با ارزیابی ظاهر بثورات و تاول‌های روی بدن تشخیص می‌دهد. با این حال، در بعضی موارد، از مایع داخل تاول‌ها نمونه‌برداری می‌کند و آن را برای بررسی وجود ویروس به آزمایشگاه می‌فرستد.

آن‌هایی که بیشتر در معرض خطر هستند افرادی با سیستم ایمنی ضعیف هستند.